Kοινή λογική και διατροφή, Μέρος 2ο
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΕΡΟΣ 2ο
Στο προηγούμενο άρθρο, είχαμε ξεκινήσει να αναλύουμε λίγο, την σχέση της διατροφής , με την παρατήρηση. Οποιοδήποτε εξελικτικό βήμα, είτε σε προσωπικό είτε σε ευρύτερο κοινωνικό, οικογενειακό, επαγγελματικό επίπεδο, απαιτεί παρατήρηση. Αλλιώς, οτιδήποτε μας “σερβίρουν”,όσο εξωφρενικό, παράλογο και εκτός κοινής λογικής και αν είναι το υιοθετούμε και νομίζουμε ότι είναι δικό μας δημιούργημα!
Η πρωταρχική λειτουργία της τροφής, είναι να μας κρατήσει ζωντανούς και υγιείς , οτιδήποτε άλλο, είναι δευτερεύον. Ας οραματιστούμε τώρα, έναν κόσμο, όπου η τροφή δεν είναι απαραίτητη για να κρατηθούμε ζωντανοί και υγιείς και η ανθρωπότητα δεν χρειάζεται καθημερινό φαγητό στο τραπέζι για να επιβιώσει. Ο,ΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ γύρω από τον κόσμο και την λειτουργία του, απλά δεν θα υπήρχε και το να φανταστούμε το πώς θα ήταν η ζωή μας, είναι πρόκληση πραγματικά.
Δεν θα υπήρχε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία,εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων, σφαγεία, εργαστάσια λιπασμάτων, παρασκευαστήρια, συσκευαστήρια, εστιατόρια όλων των τύπων και των ειδών, ψυγεία, καταψύκτες, κουζίνες, μαγειρικά σκεύη, μάγειρες, σερβιτόροι, διαιτολόγοι, διατροφολόγοι, food bloggers, αν το καλοσκεφτούμε, η μισή ανθρωπότητα ίσως και παραπάνω, ασχολείται με την παραγωγή και την διάθεση τροφής! Αν λοιπόν οι άνθρωποι ήταν με κάποιον τρόπο αυτάρκεις ενεργειακά και δεν χρειαζόντουσαν τροφή για να επιβιώσουν, όλη η λειτουργία της ανθρωπότητας θα διαμορφωνόταν τελείως διαφορετικά.
Αμεσα τα φαινόμενα λιμού και εξαθλίωσης λόγω ελλειψης τροφής θα εξέλιπαν και ενδεχομένως να υπήρχε ένα τέλος σε όλη την βία και την επιθετικότητα που μαστίζει τον πλανήτη μας, γιατί φυσικά η βία, σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το αν θα έχουμε ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι μας. Το βλέπουμε κάθε φορά που ένας αστάθμητος παράγοντας , μια κρίση οικονομική ή πολιτική ξεσπάει σε κάποια χώρα και η πρώτη αντίδραση όλων είναι να τρέξουν να στοκάρουν προμήθειες, έχουμε δει αρκετές φορές και στην χώρα μας σε ανάλογες περιπτώσεις μαζικής ανασφάλειας, την επέλαση στα σούπερ μάρκετ για γάλα εβαπορέ και μακαρόνια! Για όσους έχουν οποιαδήποτε εμπειρία στην σύτιση απόρων, ξέρουν πολύ καλά, ότι η προσφορά ενός ζεστού πιάτου σε ένα φτωχό, άστεγο, πεινασμένο άνθρωπο, ισοδυναμεί με θεϊκό δώρο!
Για να παραμείνουμε στο όραμα μας, για μια ανθρωπότητα που δεν χρειάζεται φαγητό για να επιβιώσει, είναι σημαντικό να σκεφτούμε πως θα ήταν η ζωή σε έναν τέτοιο πλανήτη. Ολοι οι πόροι, τα τεράστια αυτά ποσά που δαπανώνται καθημερινά για να τραφούν τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, αναγκαστικά θα διοχετεύονταν αλλού. Στην επιστήμη, στην τέχνη, στην καλύτερη διαβίωση όλων, στην ομορφιά, στην μουσική, στον πολιτισμό; Ενδεχομένως από την θλιβερή κατάσταση που ζούμε τώρα, το “δεν υπάρχουν αρκετά”, να βιώναμε το “υπάρχουν αρκετά για όλους και φτάνουν και περισσεύουν”. Ας φανταστούμε τι αντίκτυπο θα είχε όλο αυτό στον πλανήτη τον ίδιο, στην μόλυνση του περιβάλλοντος, στην αποψίλωση των δασών για την απόκτηση καλλιεργήσιμης γης, στα ποτάμια, τις λίμνες, τους ωκεανούς, στο έδαφος και τον αέρα, κυριολεκτικά θα είχαμε έναν καινούργιο πλανήτη! Φαντάζει εντελώς ανέφικτο και ουτοπικό, όμως είναι σημαντικό να το σκεφτούμε και να του δώσουμε χώρο και χρόνο στην σκέψη και την φαντασία μας, γιατί μας δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα, για το που βρισκόμαστε αυτην την στιγμή, τι συμβαίνει γύρω μας και τι μπορούμε να κάνουμε.
Σε πρώτη φάση λοιπόν, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε, ότι όλη η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από το φαγητό, για άλλους με μεγαλύτερη αγωνία και πόνο, αν δεν έχουν πρόσβαση σε αυτό, λόγω φτώχιας ή άλλων δύσκολων συνθηκών, και για άλλους πιο προνομιούχους με τα προβλήματα που συνοδεύει η όποια ευμάρεια, τι θα φάμε σήμερα, πόση πρωτείνη θα πάρω από το γεύμα μου, είναι gluten free, είναι vegan, είναι sugar free και όλα τα υπόλοιπα ατέρμονα ερωτήματα ενός σύχρονου ανθρώπου.
Η αλήθεια λοιπόν γύρω από το φαγητό είναι σκληρή και πικρή. Εξαντλούμε τους πόρους του πλανήτη για να παράγουμε τεράστιες ποσότητες σκουπιδο-προϊόντων, τα οποία εκτός από χρήματα σε όσους τα παράγουν, για όλους τους υπόλοιπους, είναι βλαβερά και παντελώς άχρηστα. Φαινομενικά είναι φτηνά και παράγονται εύκολα και γρήγορα, αλλά αν είχαμε καλή σχέση με την παρατήρηση και την κοινή λογική, θα ξέραμε ήδη ότι δεν υπάρχει φτηνό, εύκολο και γρήγορο χωρίς κρυφό, μεγάλο κόστος, σε βάθος χρόνου. Θλιβερό παράδειγμα το πλαστικό μιας χρήσης, όταν ανακαλύφθηκε, όλοι νόμιζαν ότι μας έλυσε τα χέρια, τώρα όλο αυτό το πλαστικό, έχει εισχωρήσει παντού και καταστρέφει τις θαλασσες, τα ποτάμια, το χώμα, σαν επιθετικός ιός που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του. Δειλά δειλά, αρχίζουν και γίνονται κάποια βήματα γιατί η κατάσταση είναι πλέον εκτός ελέγχου, φυσικά, ακόμη οι αντιδράσεις είναι χλιαρές , αλλά πραγματικά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και ο χρόνος για να γίνει κάτι είναι το “χτες”. Εμείς βέβαια δεν θα ασχοληθούμε με την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων του πλανήτη, αλλά με το πώς θα αποκτήσουμε καλύτερη σχέση με την κοινή λογική και την παρατήρηση, έτσι ώστε οι λύσεις να μας χτυπήσουν την πόρτα και απλά να ανοίξουμε και να δώσουμε χώρο και χρόνο…
Συνεχίζεται.